Het debat Rutte - Baudet Wie wint er NLP technisch gezien?
Deze analyse gaat puur over de communicatietechnieken.
De politieke inhoud mag iedereen zelf beoordelen.
Wie wint er eigenlijk in het debat tussen Mark Rutte en Thierry Baudet? En dan kijk ik puur naar de communicatietechnieken die ze erbij gebruikt hebben. Het debat was fel en gaf daarmee ook eindelijk wat kansen om hier dieper op in te gaan.
Rutte is door zijn voorkeur voor associatie per definitie in het nadeel.
Associatie is het vermogen om zaken in het hier en nu te beleven. Het voordeel is dat je als meelevend ervaren wordt. Het nadeel is dat je door gebrek aan afstand het overzicht kwijtraakt en fouten kunt maken.
En dat is precies wat Rutte van tevoren op achterstand zet. De felheid gaat bij hem gepaard met dat hij zichzelf in de discussie verliest. Hierdoor heeft hij het lastiger. Hij valt dan ineens helemaal aan en krijgt deze als een klap in zijn gezicht terug. Je kunt hem vergelijken met de bokser die een klap krijgt en dan zijn dekking laat zakken terwijl hij aanvalt.
Thierry Baudet is hier in het voordeel. Alhoewel hij ook een voorkeur voor associatie heeft. Kan hij makkelijker afstand nemen en het proces blijven zien. Hij switcht makkelijker tussen deze twee zaken. Hierdoor kan hij gevat uit de hoek komen.
Wanneer je teveel in het moment zit (NLP term: associatie), laat je je dekking als het ware zakken
en ben je kwetsbaar om door de ander geraakt te worden
De issue leiderschap: 1-0 voor Baudet.
Zo kreeg Rutte de tik die hij wilde uitdelen door gebrek aan ervaring van Baudet, rechtstreeks teruggekaatst.
Toen Rutte aangaf dat Baudet geen leider was en hij wel, kaatste Baudet deze mooi terug door te zeggen: “U komt op mij over als een beroepspoliticus”. Kunt u mij vertellen wanneer u echt voor iets bent gaan staan? Dat is 1-0 voor Baudet. Rutte verdedigde zich hier wel tegen, echter dat is niet wat hij wilde bereiken met de oorspronkelijke stelling.
In NLP noemen we dit een Sleight of Mouth patroon. Vrij vertaald het assertiviteitspatroon. Waarbij één van deze patronen gaat over het rechtstreeks teruggeven van de issue. In dit geval was dat leiderschap. Baudet ging niet in op zijn vermeende gebrek aan leiderschap. Dat hoefde ook niet. Rutte had de bal voor zijn eigen doel gelegd.
Baudet kan deze techniek alleen toepassen door meer afstand te hebben van de inhoud en beter te kijken naar het proces. Goed gedaan van hem.
De valkuil van Baudet: Hij denkt af en toe in te extreme voorbeelden.
Zijn behoefte om in grote lijnen te spreken gecombineerd met zijn vermogen om dan heel scherp te analyseren kan zijn Waterloo zijn.
En dat doet hij dan ook regelmatig. Niet voor niets zijn er een hoop statements in de media te vinden waarin hem verweten wordt dat hij te ver gaat.
En ook in dit debat deed hij dat weer. Ineens trekt hij een lijn in de geschiedenis van Napoleon en Hitler naar Guy Verhofstadt en Jean Claude Juncker. En dat levert hem geen punten op. Door deze heren aan elkaar gelijk te stellen maakt hij zijn eigen verhaal ter plekke ongeloofwaardig. Dom van hem? Nee, als je geen inzicht in je eigen manier van denken hebt dan overkomt je dit. En dat is wat er gebeurt.
Vanuit NLP komen er hier twee communicatiepatronen samen waar hij een sterke voorkeur voor heeft. Dat zijn: de behoefte aan globaal praten versus de behoefte aan details. Baudet is van het de grote lijn. Hij combineert dit met het vermogen om veel overeenkomsten te zien in het leven, met daarbij een polariteitsreactie. Wanneer er teveel overeenkomsten zijn dan ineens ziet hij het extreme verschil.
Op zich is dat een gave. Echter, wanneer je het dan meteen zo communiceert creëer je afstand tot je publiek (mismatch). En dat werkt tegen hem.
Het denken in extreme voorbeelden heeft te maken met dat je beide kanten van het spectrum goed kent: zwart vs wit.
In NLP heet dit een polariteitsreactie.
Even lijkt hij zich te verliezen in de euforie dat hij aan de winnende hand is. En dan keert zijn hoge IQ zich tegen hem. Dit is een aandachtspunt voor Baudet, ook voor de toekomst.
Het grappige is dat hij het helemaal zelf doet. Rutte doet hier niets aan. Je kunt dit vergelijken met een eigen goal in het voetbal. De stand: 1-1
Tenslotte wie spreekt het meest de taal van de kiezer?
Wanneer we kijken naar de rest van de communicatie dan valt het op dat in de basistechniek van het binden van een publiek dat er een duidelijk verschil is. Deze techniek bestaat uit het toepassen van het gebruik van de basiszintuigen in communicatie (zien horen en voelen) versus het gerationaliseerde praten.
Baudet doet dit handiger dan Rutte. Rutte bleef maar met feiten komen. Waarschijnlijk heeft hij gelijk. En hij krijgt het niet. Mensen willen namelijk emotie en die legt hij te weinig in zijn woorden. Rutte is wel emotioneel, hij wil overduidelijk winnen van Baudet. En toch in zijn woorden blijft hij te analytisch, te rationeel. Baudet komt met emotie en gevoel, althans veel meer dan Rutte. Om het echt goed te doen zou hier nog wel in mogen groeien en een voorbeeld aan Obama nemen. Of - dichter bij huis voor hem - Pim Fortuyn, die was er meester in.
De eindstand wordt dan 2-1 voor Baudet. Hij is communicatief gezien de winnaar van dit debat. We zullen zien in hoeverre dit ook weerspiegeld wordt in de uitslag van de verkiezingen. Daar kan ik nog wel van zeggen dat één debat natuurlijk slechts een klein onderdeel is van het grotere spel waar de politici al veel langer mee bezig zijn.
